Lud Warynów

Winiol

52,3% mieszkańców uważa, że ściąganie w szkole nie jest naganne;
milion wyjechało w ciągu ostatnich dwóch lat za granicę w poszukiwaniu pracy;
ma najniższy wskaźnik zatrudnienia ze wszystkich krajów Unii Europejskiej - pracuje 59% mężczyzn i 47% kobiet;
w pierwszych sześciu miesiącach 2006 roku tylko w supermarketach klienci wydali na kosmetyki 2,5 mld;
co czwarty obywatel ma adres poczty elektronicznej - najczęściej korzystają z niej osoby w wieku 13-19 lat - aż 56%;
84,6% obywateli zaakceptuje prace w innym zawodzie niż wyuczony;
ojciec spędza ze swoim dzieckiem średnio tyle czasu, ile trwa golenie!;
wykrywalność sprawców internetowych przestępstw sięga 70%;
33% mieszkańców wierzy, że talizmany przynoszą szczęście;
ponad 5 mln mężczyzn w ogóle nie dba o higienę osobistą i rzadko odwiedza lekarza lol

Tak, to Polska właśnie ...

Spider

- Siostro Elizabeth! Tracimy go! Dwa kilobity amfetaminy, szybko!
- Kilobity?
- Przecież wiem, co mówię! Gdzie ta amfetamina?!
- To nie ja jestem lekarzem... Niech będzie! - Zwykła chwila w niezwykłym szpitalu, jakim jest Szpital Złudnej Nadziei, położony na granicy z Czechami. Tu codziennie lekarze, pielęgniarki, sprzątaczki, salowe i Bóg jeden wie, kto jeszcze oddają swoje życie innym, poświęcając się i walcząc ze zmęczeniem, głodem i nieustającym pragnieniem uratowania choć jednego pacjenta. Tu nie ma czasu na odpoczynek. Tu każda chwila jest na wagę złota, a nawet czegoś o niebo ważniejszego - życia.
- Pacjent zmarł. Godzina zgonu: 13:28.
- I tak nie mieliśmy szans, doktorze Zadman. On miał grypę.
- Wiem... Ale wciąż nie mogę się pogodzić z tym, że śmierć zawsze wyprzedza nas o krok, zawsze jesteśmy z tyłu. Człowiek nie jest w stanie pokonać woli Boga. Nie mamy prawa zwyciężyć.
- Tak doktorze. Ale wciąż wierzę, że jednak nadzieja pozwoli nam wygrać, że los tych ludzi leży po części w naszych rękach. - Siostra Elizabeth zawsze pozytywnie patrzy w przyszłość. To właśnie dzięki takim ludziom jak ona, w szpitalu panuje zawsze dobra atmosfera i trudne chwile często zamieniają się w radosne, śmierć zamienia się w obiekt kpin, a życie staje się wartością drugorzędną.

Jeśli ktoś narzeka na służbę zdrowia, nie był w Szpitalu Złudnej Nadziei. A jeśli ktoś w nim był - nie narzeka już na nic.
Szpital ten jest wyjątkowy pod wieloma względami, ale najbardziej wyjątkowi są ludzie w nim pracujący. Aby bowiem się tu znaleźć, nie trzeba kończyć trudnych studiów medycznych, nie trzeba ukończyć nawet żadnego kursu. Wystarczy chęć pomagania innym - to właśnie tacy ludzie są najlepszymi lekarzami - lekarzami z powołania.

Godzina 15:12. Do szpitala zostaje przywieziony pacjent z ciężkim urazem nosa. Nie zważając na fakt, że właśnie trwa przerwa, doktor Zadman dopija kawę i spieszy do poszkodowanego.
- Siostro Elizabeth! Nosze! On się dusi!
Siostra Elizabeth jest doświadczoną pielęgniarką. Pracuje trzeci rok.
- Oto nosze! - krzyczy, podając krzesło doktorowi.
- Prosiłem o nosze! Szybko!
- Przepraszam, usłyszałam: krzesło! Biegnę po nosze!
Doktor Zadman wie, że każda chwila się liczy. Nie czekając na siostrę, sam zanosi pacjenta na salę operacyjną. Nie słucha jego lamentów, że nic mu nie jest i że ma tylko skaleczony nos - gdyby słuchał wszystkich próśb pacjentów, nie przeprowadziłby żadnej operacji. Doktor Zadman wie, że człowiek jest w szoku. Tacy pacjenci są najgorsi - usiłują uciec ze stołu operacyjnego. Doktor jest jednak na to przygotowany. Przypina go pasami.
- Doktorze Smith! Proszę tu przyjść! Będziemy operować.
Doktor Smith pracuje w służbie zdrowia od 12 lat. Zna się na rzeczy.
- Co się dzieje? - pyta w pośpiechu.
- Ciężki uraz twarzy. Konieczna amputacja. - stawia fachową diagnozę doktor Zadman.
Krzyki poszkodowanego bardzo przeszkadzają w pracy. Trzeba go uciszyć - w przeciwnym razie operacja mogłaby się nie udać.
- Siostro Tiffani! Proszę go uśpić! Czymkolwiek!
- Tak, doktorze Zadman! - siostra Tiffani podaje pacjentowi 1 litr mleka, wiedząc że liczy się czas.
Pacjent kaszle chwilę, po czym uspokaja się. Ale tylko na moment. Znów zaczyna krzyczeć.
- Więcej białej substancji! - ponagla doktor Zadman.
- Nie ma już!
- Amfetamina - doktor Smith wie z doświadczenia, że nic tak nie usypia człowieka, jak porządna dawka amfetaminy.
- Śpi. Możemy zaczynać.
- Doktorze! Pacjent nie oddycha!
- To musiało być coś poważniejszego. Reanimujemy go! - doktor Zadman nigdy się nie poddaje.
W tym momencie wpada siostra Elizabeth z noszami.
- Za późno. Ale proszę je zostawić. Będziemy wynosili zwłoki. Elektrowstrząsy! 3000 woltów!
- Nie mamy takiego napięcia!
- Jak to nie mamy? 3000 woltów, natychmiast!
- Tak jest! - jak zawsze zaradna siostra Tiffani wykombinowała niezbędne napięcie i potraktowała nim pacjenta.
- On płonie! - Zauważył doktor Smith.
- Nie może płonąć. Ludzie tak po prostu się nie zapalają od elektrowstrząsów - oponuje doktor Zadman, widząc jednak, że pacjent płonie żywym ogniem. - Siostro, gaśnica!
Siostra Elizabeth w mgnieniu oka ugasiła pożar. Załoga odchodzi od stołu z podniesionymi czołami.
- Kolejny sukces. - kwituje doktor Zadman. - Piona!
Lekarze i pielęgniarki wyskakują w powietrze i efektownie przybijają sobie "pionę", krzycząc: "Sukces!". To ich tradycja, podsumowująca udane akcje.

Takie tam małe schizy dotyczące naszj służby zdrowia... ktore kiedys dostalem mailem od kolezanki. naprawde dobre Very Happy

Doriath

Piotrze.. Ty naprawde krzywy jestes i krzywe rzeczy do Ciebie ciagna.. Razz

Winiol

no questions:D

Zuduman

dziekujmy bogu za nasza słuszbe zdrowia
biedna bo biedna ale nie tepa... chociaz Razz